Gelişiyor musunuz? Yoksa Yaşlanıyor musunuz?

Gelişiyor musunuz Yoksa Yaşlanıyor musunuz

Gelişiyor musunuz? Yoksa Yaşlanıyor musunuz?

Yaşlanmak hepimizin bildiği üzere yaşımızın ilerlemesi demektir. Gelişmek ise, daha iyi, akıllı ve aynı veya benzeri meseleler de daha akıllıca uğraşmak ve daha tecrübeli olmaktır diyebiliriz. Yaşlanmak ta gelişmekte bizlerin elinde olan ve tercihimiz doğrultusunda oluşabilecek olgulardır.

Hayatın en fazla tadını çıkaran kimdir sizce?

Hiç şüphesiz ki hayatın tadını çıkaran insan yaşlanmaktan ziyade gelişen insanlardır. Gelişen geliştiğini bilen ve hayatın sonlarında bile kendini geliştirmeyi bırakmayan ve hayatın tadını çıkaran var mıdır?

 

Gelişiyor musunuz?
Yoksa Yaşlanıyor musunuz?

Hayat hesabımızın muvazenesini yaparken kendimizi acaba nerede görüyoruz? Gelişmek ne demektir? Konularını basit bir makale ile anlatalım.

Gelişmek eski şeyleri bırakıp yenilerini almaktır belkide. Hayatımızda böyle olsa gerek daima eskiyen ve güncelliğini yitiren fikirler bir kenara bırakılıp yenilerinin alındığı edebi bir mücadeledir aslında gelişmek. Eski adetler ve çok katı töreler bile günü geldiğinde gelişen hayat şartları ve değişen dünya düzenine uymak zorundadır. Nitekim yakın zamanlara kadar başlık parası, töre cinayetleri gibi banal ve çağ dışı katı töre kurallarının bile artık günümüzde pek bir önemi kalmayarak, değişen dünya ve çağdaş medeniyet seviyesine göre bu çağ dışı kurallar kendini belkide güncellemiştir.

Eskiden kalma kanaat ve hükümler ile adetlerimizi bırakıp daha doğru ve iyiyi anlıyor muyuz? Belki de asıl soru bu. Bugün inandığımız yarın inanmayabilir, şimdiki durumumuza uyan bir şeyi gelecekte beğenmeyebiliriz. Durmak ölüm demektir. Fakat hayat değişiklikler içerisinde devam eder ve zamanı işletir. Bu durağan bir şey değildir su gibi akar ve dinamiktir. Suyun önü tıkansa da bir süre sonra akmaya devam edeceği kesindir.

Nasıl iyi yaşayacağımız hususunda ne kadar gayret gösterirsek o kadar iyi ve başarılı bir hayata ulaşırız hiç şüphesiz.

Yaşlanırken kendimizi geliştirdiğimizden hiç şüphem yok, lakin bu ne derece yeterli. Bizler bir süre sonra artık bizden geçmiş yaşlandık artık, yaşımız şu olmuş, bu olmuş, gençlerin önünü açalım demeli miyiz? İşten güçten elimizi ayağımızı çekerek balkon penceresinden Azraili mi beklemeliyiz? Gençleri eleştirmeli miyiz? bizim zamanımızda bu böyleydi şu şöyleydi diyerek onları her fırsatta yaptıklarının yanlış olduğunu mu söylemeliyiz?

Bizler yaşlanırken değişen düzene ayak uydurmak ve gelişmelere kendimizi adapte etmeliyiz ki yeni nesile yılların verdiği tecrübeleri daha rahat aktarma şansımız olsun.